هورمون های مورد استفاده در ورزشکاران
برای تولید گلبول های قرمز در بیمارانی که مغز استخوان آنها سرکوب شده است از جمله بیماران مبتلا به لوکمی، کسانی که شیمی درمانی کرده اند و یا نارسایی کلیه دارند تجویز میشود. تجویز EPO در ورزشکاران، سبب افزایش هماتوکریت و ظرفیت حمل اکسیژن میشود و از این رو Vo2 max و استقامت را بهبود می بخشد. تأیید اریتروپویتین به عنوان ماده انرژی زا مشکل است چراکه این ماده نوعی هورمون مترشحه از کلیه هاست. ورزشکارانی که سطح هماتوکریت آنها بالاست از شرکت در مسابقات استقامتی منع می شوند چرا که این افراد مشکوک به استفاده از EPO هستند. هماتوکریت بالا در کنار دهیدراسیون ناشی از ورزش منجر به غلیظ شدن خون میشود که می تواند سبب انسداد عروق قلبی یا مغزی و در نتیجه سکته مغزی یا حمله قلبی شود، علاوه بر این EPO می تواند فشار خون را افزایش یا پتاسیم خون را کاهش دهد.
عملکردهای زیادی در بدن دارد و به طور طبیعی در سراسر طول زندگی تولید میشود. این هورمون، سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد، متابولیسم چربی و کربوهیدرات ها را بهبود می بخشد، به تعادل سدیم کمک می کند و بازگردش استخوان و بافت های پوندی را تحریک می کند. تولید HGH با افزایش سن کم میشود. مقدار ترشح آن تحت تأثیر رژیم، استرس، ورزش، تغذیه و داروها تغییر می کند. مصرف این هورمون توسط کمیته ملی المپیک ممنوع اعلام شده است. عوارض جانبی و اصلی آن شامل آسیب پوستی، تیره شدن خال های پوستی، اثرات منفی بر متابولیسم گلوکز و پروفایل لیپیدی و نیز رشد استخوان است که به صورت برجسته شدن استخوان فک و پیشانی نمایان میشود.بیشترین مقدار ترشح هورمون رشد ۲-۱ ساعت پس از خواب است و نشان داده شده است که برای بازتوانی ورزشکاران مهم است.
آندروستن دیون، ۴ آندروستون دیول، ۱۹-نور-۴- آندروستن دیون، ۱۹-نور-۴- آندروستن دیول و ۷-کتو دهیدرواپی آندرسترون (DHEA) پیش سازهای تستوسترون و استروئیدهای آنابولیک هستند. آندروستن دیون یک استروئید آنابولیک و آندروژنیک است که برای افزایش سطح تستوسترون خون و با هدف افزایش قدرت و توده ماهیچه ای استفاده میشود. اگرچه بر اساس تئوری، پروهورمون ها سطح تستوسترون را افزایش می دهند اما شواهدی مبنی بر اثر آنها بر تطابق با تمرین در افرادی که سطح هورمون آنها نرمال است وجود ندارد. این مواد می توانند سطح استروژن و LDL را افزایش و HDL را کاهش دهند.
آندروستن دیون: یک پروهورمون و پیش ساز غیر فعال برای استروژن در ن و تستوسترون در مردان است. با یک واکنش به تستوسترون تبدیل میشود و فعالیت آن یک هفتم تستوسترون است. به طور طبیعی از DHEA یا ۱۷-آلفا هیدروکسی پروژسترون تولید میشود. برخی مطالعات نشان می‌دهد که آندروستن دیون بیشتر از DHEA منجر به افزایش تستوسترون میشود اما اثر آن برای چند ساعت بوده و حداکثر افزایش آن پس از چند دقیق اتفاق می افتد. تجویز حاد یا بلند مدت پیش سازهای تستوسترون به طور مءثری تستوسترون سرم را افزایش نمی دهند و تغییرات زیادی در توده ماهیچه ای، قدرت عضلانی یا بهبود عملکرد فرد ایجاد نمی کنند.
اثرات منفی استفاده از این مواد شامل سفتی ماهیچه، دردهای عضلانی، افزایش وزن، مشکلات گوارشی، تغییر در لیبیدو (میل جنسی)، آمنوره، آسیب کبد و کوتاهی قد در نوجوانان است. مصرف مکمل پروهورمون سبب تغییر در اعمال محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد میشود. هورمون های مرتبط با آندروستن دیون منجر به افزایش هورمون های استروژنی می شوند و سطح استروژن سرم را افزایش می دهند که خطر سرطان پروستات و پانکراس را به دنبال دارد. کاهش معنی داری نیز در HDL رخ می‌دهد که سبب افزایش خطر بیماری های قلبی میشود. این خطرات با مصرف بلند مدت داروها ارتباط دارند. نوجوانان و ن سنین باروری نباتید از این داروها استفاده کنند. هورمون های مورد استفاده در ورزشکاران
یک آندروژن ضعیف و محصول دهیدروآندروسترون سولفات (DHEA-S) است و سبب افزایش تستوسترون میشود. اگرچه DHEA-S فراوان ترین هورمون آدرنال در انسان است اما نقش آن مشخص نیست. دهیدرواپی آندرسترون به عنوان هورمون جوانی نامیده میشود چون حداکثر مقدار آن در اوایل دوره جوانی است. کاهش DHEA با افزایش سن با تجمع چربی و افزایش خطر بیماری قلبی ارتباط دارد. ارتباط مثبتی بین افزایش DHEA پلاسما و افزایش توان و سلامتی در افراد ۸۰-۴۰ سال دیده شده است. اثرات آنابولیک DHEA با کاهش برون ده کورتیزول از کبد به میزان ۵۰٪ می باشد. اگر این اتفاق در بافت های ماهیچه ای هم رخ دهد اثرات آنابولیک DHEA مشابه با استروئیدهای آنابولیک میشود. مکمل یاری DHEA سطح تستوسترون یا توان و قدرت را در مردان افزایش نمی‌دهد بلکه منجر به افزایش تستوسترون در ن و ایجاد اثرات مردانه در آنان میشود. مصرف طولانی مدت DHEA هیپرپلازی پروستات را وخیم تر می کند و می تواند منجر به سرطان میشود. مصرف DHEA می تواند نسبت تستوسترون به اپی تستوسترون را تغییر دهد و اگر از ۶:۱ فراتر رود توسط کمیته المپیک خلاف قوانین محسوب میشود.
استروئیدهای آنابولیک – آندروژنیک (AAS) شامل تمام هورمونی های استروئیدی مردانه، مشتقات آنها و متابولیت های فعال آن است که عملکرد ورزشی را افزایش می‌دهد. این استروئیدها به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز می شوند و مصرف آنها توسط کمیته المپیک خلاف قوانین محسوب میشود.هورمون های مورد استفاده در ورزشکاران
مصرف استروئیدها سبب افزایش قدرت و اندازه بدن و نیز توان جنسی میشود. مصارف درمانی آنها برای افزایش توان آنابولیک و مصارف غیر درمانی آنها رواج زیادی دارد. تجویز کوتاه مدت آنها سبب افزایش وزن و قدرت بدنی میشود. اثرات آنابولیک آنها شامل افزایش توده ماهیچه ای، افزایش تراکم مواد معدنی استخوانی، افزایش تولید سلول های قرمز خون، کاهش چربی بدن، بزرگ شدن اندازه قلب و کبد و کلیه، تغییر تارهای صوتی و افزایش لیبیدو است. استروئیدهای آنابولیک سنتز پروتئین را در ماهیچه های اسکلتی افزایش می‌دهد و روندهای کاتابولیک را مع می نماید اما افزایش توده ماهیچه ای و توان بدنی تنها در ورزشکارانی دیده میشود که در دوره ی مصرف این داروها، رژیم پر پروتئین و پر کالری دارند. اثرات آندروژنیک آنها شامل ایجاد صفات ثانویه جنسی در مردان، تغییر در اندازه و عملکرد اندام های جنسی و افزایش رشد موهای زهار و صورت است. هورمون های مورد استفاده در ورزشکاران
اثرات استروئیدهای آندروژنیک آنابولیک در ورزشکاران
کودکان: بسته شدن صفحات رشد پیش از موعد
مردان: افزایش حس جنسی، آکنه، بزرگ شدن ها، هیپرتروفی بیضه ها، عقیمی
ن: بزرگی اندام های جنسی و افزایش موهای بدن
عملکرد ورزشکاران: افزایش توان و توده عضلانی، بدون اثر بر فعالیت استقامتی
سیستم قلب و عروق: افزایش فشار خون، کاهش HDL
تغییرات هورمونی: اختلال در عملکرد ایمنی و هورمونی
سیستم کبدی: خونریزی زیر پوستی، هپاتیت،افزایش آنزیم های کبدی، یرقان و سرطان
کاهش ایمنی: در مبتلایان به ایدز و هپاتیت، عفونت ایجاد میشود.
سلامت روان: افزایش رفتارهای تهاجمی، اختلال رفتار مثل افسردگی، جنون خفیف، سایکوزیس، خودکشی، جنون و توهم
تغییرات آنابولیک: تغییر در سیستم هموستاز و سیستم ادراری، تغییر متابولیسم گلوکز، سرکوب ایمنی، کاهش سطح تیروئید
فیزیکی: کوتاهی قد، پارگی تاندون
پوست: آکنه، کیست و پوست چرب هورمون های مورد استفاده در ورزشکاران
درباره این سایت